ანტონიო, შენს უკან პიემონტია!

ჩვენს საიტზე უკვე ჩამოყალიბდა ერთი საინტერესო ტრადიცია. ინტერნეტ სივრცეში გაჩენილ ლამაზ მარგალიტებს აქ ვუყრით ხოლმე თავს. ამჯერად “მსოფლიო სპორტის” ერთ წერილზე შევაჩერებთ ყურადღებას, მისი ავტორი ლევან სეფისკვერაძეა. მადლობას ვუხდით ლევანს, ჩვენ ვიცავთ საავტორო უფლებებს!

ანტონიო კონტე ჯერ კიდევ ფეხბურთელობისას იყო დაუდეგარი და ინტერესიანი კაცი. მარჩელო ლიპის თქმით, როდესაც ის “ზებრების“ მწვრთნელი იყო, სხვა ფეხბურთელებისგან განსხვავებით, ანტონიო მუდმივად კუდში დასდევდა და ათასგვარი კითხვით აბრუებდა: “სენიორ მარჩელო, ეს ტაქტიკა რატომ აირჩიეთ?“, “ორი გამთამაშებელი რად გინდათ?“, “დელ-პიეროს სათადარიგოთა სკამზე რატომ სვამთ?“, “ეს რა ვარჯიშია?“ – მოკლედ, დაჰყვებოდა კონტე ლიპის და უბურღავდა ტვინს. სწორედ ამიტომ, ჯერ კიდევ მაშინ, როდესაც ანტონიო კონტე ფეხბურთელი იყო, ყველამ ირწმუნა, რომ ამ ბიჭისგან შეიძლება მწვრთნელი გამოსულიყო და აკი გამოვიდა კიდეც!

ანტონო კონტეს დამოძღვრილი “იუვენტუსის“ თამაშს როდესაც ვუყურებ, მიჩნდება განცდა, რომ ტურინული გუნდი სანახევროდ გაღვიძებულ, ანუ ჯერ ისევ ძილ-ღვიძილში მყოფ გველეშაპს ჰგავს, რომელიც ბოლომდე რომ გაიღვიძებს, ალბათ, მოწინააღმდეგეთა დიდ უმრავლესობას ერთი მოსმით “გადაყლაპავს“. ამგვარი, საკუთარ თავში დაჯერებული “იუვენტუსი“, ლიპის ჟამის შემდეგ არ გვინახავს და მეტსაც გეტყვით – ალბათ, ლიპისაც კი გაუჭირდებოდა, ამ ახალი „იუვეს“ ფეხბურთელებისათვის იმ უდიდესი მოტივაციის ჩანერგვა, რაც ახალგაზრდა ანტონიო კონტემ შეძლო. განა იმიტომ, რომ ლიპის ეს არ შეუძლია, ანდა არ იცის… საქმე ისაა, რომ კონტე, როგორც მწვრთნელი, ახლა იბადება და ყოველი მომდევნო მატჩი მისთვის დიდი აღმოჩენების გაკეთებისა და ძიების ამბავია. ამ ძიებისას კი, ფეხბურთელებს სწორედ დიდი მოტივაცია თუ შეაძლებინებთ კარგად თამაშს. მჯერა კი არა და დარწმუნებული ვარ, რომ ანტონიო კონტე კარგად დაწყებულ საქმეს ბოლომდე მიიყვანს და სწორედ ის აასრულებს “იუვენტუსის“ გულშემატკივართა დიდ ოცნებას – ღირსეულად დააბრუნებს “იუვენტუსს“ ევროპის გრანდთა მარაქაში და ამ გუნდს ყველასათვის ანგარიშგასაწევ ძალად ჩამოაყალიბებს.

რაც ანტონიოში ყველაზე მეტად მომწონს, ეს მისი ხასიათია. არ მახსოვს, მოგებული მატჩის შემდეგ, კონტე ჟურნალისტებთან ჩამომდგარიყოს, პირი მოეღოს და ტრაბახს მოჰყოლოდეს, რაც მაგრები ვართ, „იუველები“ ვართ, ამას ვიზამთ და იმას ვიზამთო… ქართველებისა არ იყოს, იტალიელებსაც, ყველაზე მეტად, კარგი საქმის ჩუმად მკეთებელი ადამიანები აკლიათ და ალბათ, სწორედ ამ დროს არის “იუვენტუსის“ მთავარი მწვრთნელის საქმე დასაფასებელი. საქმე, რომელიც ჯერ ბოლომდე არ მისულა და ბოლომდე რომ მივიდეს, მხოლოდ კონტეს კრეატიული ტვინი არ კმარა.

დღეს სხვა დროა – უფულოდ თითქმის არაფერი ხდება და კონტესაც “იუვეს“ ბოსების მხრიდან აუცილებლად სჭირდება ფინანსური თანადგომა. ტურინული გუნდის ფეხბურთელებზე არაერთ თვალხარბ ევროპულ გრანდს აქვს თვალი დადგმული და ამ ფეხბურთელებს შენარჩუნება სჭირდებათ. შენარჩუნებას ფეხბურთელებთან ახალი და კლუბისათვის ბევრად უფრო ხარჯიანი კონტრაქტების გაფორმება უნდა. ამასთან ერთად, სატრანსფერო ბაზარზეც არ ეგების პოზიციების დათმობა. წაგართმევენ კონკურენტები პერსპექტიულ, “მომავლის ფეხბურთელებს“ და მერე მთელი წლები სულ თვითგვემაში უნდა იყო მხოლოდ იმის გამო, რომ კონკრეტულ ახალგაზრდა ფეხბურთელში, თავის დროზე, ზედმეტი ერთი მილიონი ევროს გადახდა დაგენანა. მოკლედ, თავსატეხები კონტეს არაერთი აქვს და ალბათ, მუდამ ექნება, რაც თავად ანტონიომაც კარგად იცის. როდესაც “იუვენტუსის“ მწვრთნელობაზე თანხმდები და ამის ამბიცია გაქვს, ალბათ, ისიც კარგად უნდა იცოდე, რომ ერთი ძველი გამოთქმის მსგავსად, ციხისა არ იყოს, “იუვეს“ საწვრთნელ ბაზასაც ორი კარი აქვს – შესასვლელი და გასასვლელი. ამ გუნდიდან დიდ-დიდი და ლეგენდარული მწვრთნელები გაუშვიათ და ერთი ჩია კაცის, ანტონიო კონტეს გაშვება, პიემონტელებისათვის, მგონი, ნამდვილად არ იქნება ავსტრიელთა შემოსევის დონის უბედურება.

ამასწინათ, როდესაც იტალიის თასზე “იუვენტუსმა“, ჩემი აზრით, სეზონის საუკეთესო მატჩი ჩაატარა და “მილანს“ მისსავე “სან-სიროზე” სძლია, ლომბარდიაში ჩასული და გამარჯვებით ფრთაშესხმული ტურინელი ტიფოზები მილანის ქუჩებს მოედვნენ და დიდი ზარ-ზეიმი მოაწყვეს. მილანელები პიემონტელების ამ სიხარულს უჩვეულოდ მშვიდად შეხვდნენ და ვინც ტურინელ ქომაგებს დაშოშმინებისაკენ მოუწოდა, გაგიკვირდებათ და, სწორედ მათი საყვარელი გუნდის მწვრთნელი, ანტონიო კონტე იყო. მატჩის შემდეგ, კონტე თურმე “იუვეს“ რამდენიმე ხელმძღვანელთან ერთად მილანის ქუჩებში დადიოდა და “იუვენტუსის“ ქომაგებს სიმშვიდისაკენ მოუწოდებდა. “ჯერ ყველაფერი წინაა, ჯერ ზეიმი ადრეა, მშვიდად და ღირსეულად დავბრუნდეთ ტურინში!“ – სკანდირებდა კონტე. გულშემატკივრებმა დაუჯერეს მწვრთნელს, აახვიეს უზარმაზარი საკლუბო დროშები, სიმღერ-სიმღერით ჩასხდნენ ავტობუსებსა და მსუბუქ ავტომობილებში და ტურინისაკენ გაქროლდნენ. ეს ხალხი კონტეს ენდობა, ანტონიოს სიტყვას მათთვის ფასი აქვს, მათ სჯერათ მწვრთნელის! თუმცა, ყველაფერი ჯერ მართლაც წინაა…

ლევან სეფისკვერაძე, მსოფლიო სპორტი.