დედა, ნახე რა ფორმა გიყიდე…

იმდენად იმოქმედა ჩვენმა იუვენტინოების სტატიებმა, რომ ცრემლს ვერ ვიკავებდი, მბურძგლავდა და გამიჩნდა სურვილი, რომ მეც დამეწერა…

ფეხბურთის გულშემატკივრობა 1998-ში დავიწყე და მაშინ ბრაზილიას ვქომაგობდი, რადგან მამა ბრაზილიის ფანია. საკლუბო ფეხბურთზე კი არაფერი არ ვიცოდი.

ფეხბურთს ბავშვობიდან ვთამაშობდი და ერთხელ ხელი მოვიტეხე, რის გამოც მინი ტურნირის გამოტოვებამ მომიწია, 2000 წელი იყო, დედამ კი ჩემთვის ტელევიზორი იყიდა და ჩემს ოთახში დამიდგა, რომ ფეხბურთით დავმტკბარიყავი. ევროპის ჩემპიონატი იყო და აბა ბრაზილიას აქ რა უნდოდა? ხოდა მეც ძიება დავუწყე გუნდს, თუ ვისთვის უნდა მეგულშემატკივრა.

მე-2 დღეს დედა მოვიდა სახლში და ჩანთიდან ფეხბურთის ფორმა ამოიღო და მითხა: დედა ნახე რა ფორმა გიყიდე? – ეს იყო იტალიის 10 ნომრიანი მაისური…
იმ მომენტიდან იტალიის მატჩს ველოდი, რათა გამერკვია ვინ თამაშობდა.

10-ზე და აი გამოჩნდა დელ პიერო რომელიც იმ დღიდან ჩემი კუმირი გახდა. ეზოში ყველა რონალდოს და ოუენის ფორმებში იყო გამოწყობილი, მე კი ალექსას 10 ნომრიანი მაისური მეცვა და დამცინოდნენ. შვედეთთან ულამაზესი გოლი გაიტანა და მეც ხმა ავიმაღლე, მაგრამ ფინალურ მატჩზე რაც მოხდა აღარ გავიხსენებ, მას მერე ისევ დასაცინი გავხდი.

როდესაც ტურნირი დასრულდა 2002 წელს ველოდი, მაგრამ ერთ დღეს მეზობელმა მთხოვა ბილეთი მიწერია და თამაშს ვუყურებ შენთანო. ჩემპიონთა ლიგის ჰიმნმა დიდად იმოქმედა ჩემზე. დეტალებში აღარ მოვყვები და მოკლედ ვიტყვი, მეზობელმა ამიხსნა, რომ არსებობს ნაკრებები და კლუბები. გამომდინარე იქედან რომ იტალია მიყვარდა და თან თამაში იუვენტუსი-პორტუ მიმდინარეობდა მეც იუვეს დავუწყე ქომაგობა და აი ვხედავ დელპიეროს ისევ 10 ნომრიანი მაისური… ბავშვურად გამკრა გულში და ვთქვი: ,,აი სად გიპოვე” იმ დღეს იუვემ მოიგო და დელპიერომ აქაც გაიტანა. შემდეგ მთელი ისტორიები წავიკითხე დელპიეროზე და უზომოდ გამეხარდა რომ დელპოც ჰოროსკოპით მორიელი აღმოჩნდა (მე 15.11.88). გამეხარდა რომ ახალგაზრდა იყო და დიდი ხნით დავტკბებოდი მისი თამაშების ყურებით. ბედნიერი ვიყავი, რომ დელპო თავისი ისტორიით რონალდოს არამც თუ ჩამოუვარდებოდა, არამედ მასზე დიდიც იყო.

შემდეგ კი თანდათან ჩაინერგა და ჩემში გაიჟღენთა იუვენტუსის სიყვარული, რადგან ბედნიერების და წარუმატებლობის ცრემლები მდიოდა მის გამო, გეფიცებით ეხლაც ვტირი, რატომ? დიდი ბიჭი ვარ, მაგრამ იუვე ჩემი ცხოვრების ნაწილია. 2003 წლის ფინალი უდიდესი დარტყმა მივიღე. 1 კვირა სახლიდან ვერ გამიყვანეს მშობლებმა, იუვეს ფორმით ვიძინებდი. შემდეგ კი თავს მოვერიე და ყველას თვალებში ვუყურებდი. 2006 წელს გაგვწირეს, მაგრამ დღემდე ვერ ვივიწყებ გაზეთის პირველ გვერდზე სტატიის სათაურს ,,ჩაძირული გემი კაპიტანმა არ მიატოვა” მეც როგორც თქვენ ჩემო იუვენტინოები სერია-ბ ში გავყევი გუნდს და მისი სიყვარულის გამო ჩემპიონთა ლიგის არცერთ თამაშს არ ვუყურე, რადგან ეს ჰიმნი უზომოდ მიყვარს და აქ იუვეს ვერ დავინახავდი.

მადლობა დედას, რომ დელპიეროს 10 ნომიანი მაისური მიყიდა…

ეს რომ არა რონალდოს შემყურე დღეს ალბათ ან ბარსას ანაც რეალის ფანი ვიქნებოდი…

მე კი მიხარია და ბედნიერი ვარ, რომ იუვეს გულშემატკივარი ვარ, მიხარია რომ თქვენნაირი ემოციური ვარ, მიხარია რომ მეც თქვენი ნაწილი ვარ!!!

მადლობა ყველას, ვინმაც არ დაიზარა და ჩემი ცრემლიც მორწყული და გულიდან ამოსული სიტყვებით დაწერილი სტატია წაიკითხა…

ავტორი: გიორგი კასრაშვილი (Gi0vinc0)