და როცა აგებ, მე მაინც მიყვარხარ !

კონტინენტზე ისევ წითელი ბურთი დაგორავს, იტალიელებმა ევროპა ლურჯ ფერებში ვერ შეღებეს, მაგრამ არაუშავს, ერთი ეტაპის დასრულება მიანიშნებს იმას, რომ იწყება მეორე.

საერთოდ ვთვლი, ბედნიერებაა, რომ ღმერთს თითოეულ ადამიანში ჩაუნერგია გრძნობა, რომელსაც სხვისი, სრულიად სხვისი შეყვარება ჰქვია, ადამიანებისა, რომლებსაც მხოლოდ მწვანე ეკრანებიდან ხედავ და გეამაყება, რომ მათი გულშემატკივარი ხარ.რამდენი გულდამწვარი იტალიის ტიფოზი კითხულობს ახლა ამ სტატიას, შეიძლება ფიქრობს კიდეც, ასე რამ შემაყვარა ევროპის სამხრეთით ჩექმის ფორმის ნახევარკუნძულზე მცხოვრები ეგ “მაკარონჩიკებიო”, მაგრამ შემდეგ გრძნობს, რომ მის სულში აპენინელებისადმი დიდი სიყვარულია ჩანერგილი, სიყვარული ფეხბურთისა, ადამიანობის და პატივისცემისა.

განსაკუთრებით გული ორ ადამიანზე მწყდება, ჯანლუიჯი ბუფონზე და ანდრეა პირლოზე.რამდენი რამ გადახდენიათ თავს, რამდენი ბედნიერება გამოუვლიათ, რამდენჯერ დამარცხებულან და ახლა, 2012 წლის 2 ივლისი რომ მოაბიჯებს დედამიწისკენ, კიევის ცენტრალურ სტადიონზე 35 წელს მიკაკუნებულები დგანან და თვალზე ცრემლი მოსდგომიათ, რა შანსი გაუშვეს ხელიდან, მათ ხომ შეეძლოთ, მთელი, მთელი იტალია გაეხარებინათ.საოცარია ტელევიზიით უყურებდე ადამიანს, რომელზეც ასე გტკივა გული, რომელიც გიყვარს, ჰო გიყვარს, ოღონდ საშინლად ადამიანური, ჰუმანური გრძნობით გიყვარს.უდიდეს პატივს სცემ და უსაზღვროდ გსურს, ხელი მოჰხვიო და გაამხნევო.

ყოველი ოცნების დასასრული ახალი ოცნების დასაწყისია, ბედნიერებაა, რომ ადამიანში არსებობს ოცნება, თავად ეგ ცხოვრებაა მგონი ოცნება.წლების წინ, იტალიის დროშებით ლოყებშეღებილი რომ დავრბოდი საფრანგეთთან ფინალის მოლოდინში, ვგრძნობდი, რომ საათებიც და უდიდესი ბედნიერება, სიამოვნება და სიამაყე დაისადგურებდა ჩემში.დღესაც, იგივეს განვიცდიდი, მაგრამ არა, ეს ცხოვრება ლატარეაა და როცა ერთ წამს ყველაფერი კარგად მიდის, მეორე წამს შეიძლება სიშავემ გადაფაროს არემარე.

ცაში ვარსკვლავს ვერ შევწვდით, ყველამ ვიცოდით, რომ ისინი იყვნენ ძლიერები, მაგრამ გვჯეროდა, გვჯეროდა რომ ჩვენს შეგვეძლო ისტორიაში ჩავწერილიყავით, როგორც 2012 წლის ევროპის ჩემპიონები.ყველაზე ძლიერებზე ძლიერები ვერ გამოვდექით.არაუშავს, ჩემი აზრით, ის რაც ამ ფორმაციის სკუადრა აძურამ შექმნა, საოცრებაა.დაკითხვების, დაჭერებისა და სკანდალების შემდეგ ფეხბურთელებმა მოახერხეს, ჯგუფიდან გავიდნენ, გათამაშებას ინგლისისა ( ! ) და გერმანიის ( ! ) ნაკრებები გამოთიშეს და დამსახურებულად, სრულიად დამსახურებულად აიღეს ვერცხლის მედლები.

რაც არ უნდა მოხდეს, რამდენი წელიც არ უნდა გავიდეს, სანაკრებო დონეზე, ჩვენთვის მაინც იარსებებს ერთი გუნდი, რომელსაც ლურჯი ფორმა აცვია, რომელსაც შეუძლია გაიტანოს გოლი და დარჩენილი დრო დაცვაში “იჯდეს”, მოუგოს გრანდებს და ჩემპიონობა იზეიმოს.Forza Squadra Azzura !

სტატიას ერთი გენიალური სიტყვებით დავასრულებ..

“შენს ყველა მოგებას, მე გულში ვინახავ..

და როცა აგებ, მე მაინც მიყვარხარ…!”

ყველაზე “ჩაციკლულ” იტალიის ფანებს, სპეციალურად ForzaJuve.Ge – თვის, Darja..