იწყება !

აბა, როგორ ხართ ძმებო?
ხომ ხართ ფორმაში?
ემზადებით და ელოდებით კბილების კაწკაწით მოახლოებულ საღამოებს, სადაც კათხა ლუდით და თავისი მისაყოლებლის თანხლებით შემოიკრებთ თქვენი ჭკუისებს, მოკალათდებით სავარძლებში, მოიმარჯვებთ პულტს და წავიდაა ხო?!

ვიცი, ვიცი, ერთნაირები ვართ ჩვენ, ერთნაირად შეშლილები ამ ლამაზ თამაშზე. სანატრელი 30 დღის განმავლობაში ხომ საერთოდ ერთი–ერთში გავდივართ. მიუხედავად ყველა პრობლემისა თუ ყოველდღიური ფაციფუცისა, დილიდანვე ვიწყებთ მზადებას საღამოსთვის: ვიღვიძებთ, ვჭამთ, ვსვამთ, ვმუშაობთ, ვსწავლობთ, ვისვენებთ კინკილა ფიქრით – საღამოს უნდა მივუჯდეთ ცისფერ ეკრანებს და ვუყუროთ სპექტაკლებს.   სხვანაირად არ გამოგვივა. ასეთები ვართ ჩვენ და მორჩა!

კი ბატონო, განებივრებული ვართ სხვადასხვა ტურნირებით(„იუვეს“ ყველა თამაშს რომ დამშეული ველოდებით ეს საერთოდ ცალკე თემაა), აქეთ ლიგა ჩემპიონთა თუ ევროპის, იქეთ “სერია A” და ჯიგრული პრემიერლიგური ჯახები, ბუნდესლიგური თრილერები თუ პრიმერადივიზიონის მიდი–მოვდივარ, მაგრამ… მაგრამ, ეს სულ სხვაა! 4 წელიწადი ველოდებით ჩვენ ამას. სრული ოთხი ერთეული წელიწადი! ვუცდით ამდენი ხანი იმ განცდით, რომ აქ უბრალო რამეებს არ ველით. აქ ცოტა სხვა სიმაღლეა, სხვა ჯიგარი და სხვა ემოციაა. ამაზე დიადი რამ ფეხბურთში არ არსებობს! ალბათ, ვერც იარსებებს!

ეს ხომ მუნდიალია – ხელოვნებამდე აყვანილი ფეხბურთის  ფესტივალი!

ჩვენ, იუვენტინოების 95% „სკუადრა აძურას“ ვგულშემატკივრობთ. პირადად მე, ფეხბურთი და იტალია ბაჯომ შემაყვარა, მცირედ მოგვიანებით გავხდი იუვენტინოც(რასაკვირველია, ისევ და ისევ „ღვთაებრივი ცხენისკუდას“ ზეგავლენით).

ყველაფერი პირველი ადამიანს განსაკუთრებულად ამახსოვრდება და მეც, ამდენი ხნის შემდეგ, ცხადლივ მიდგას თვალწინ ამერიკის მუნდიალის პერიპეტიები. მართალია, ბოლომდე ვერ ვერკვეოდი თუნდაც ელემენტარულ საფეხბურთო წესებში, მაგრამ რა დამავიწყებს კონგენიალურ მარადონას და მისი კარიერის უკანასკნელ გოლს(შემდეგშიც ითამაშა ფეხბურთის ღმერთმა, მაგრამ ეს გართობას უფრო ჰგავდა) , სიმპათიურ და მებრძოლ ბულგარეთს თავისი ბალაკოვით და სტოიჩკოვით, ბებეტოს „იავნანას“ და სალენკოს აყვავებას, თმაბუდნარა ვალდერამას და ულამაზესი გოლის გამტან შავ კაცს საუდეთიდან, რომელმაც ნახევარი ბელგია „მაწონზე გაუშვა“…  და მივადექი სუსტ წერტილს, ჩემი და მჯერა ბევრი თქვენგანის დიდ ტკივილს, ზოგისთვის დღემდე სევდანარევ მოგონებასთან ასოცირებულ გენიალურ ბაჯოს და  მის კოხტა „აძურას“.

როგორ იტალიურად გავიდნენ ჯგუფიდან(ბურთების უკეთესი სხვაობით) და შემდეგ როგორ ამოქოქეს ჩვეულად. ფინალი ალბათ ცალკე წიგნს იმსახურებს თავისი პაპანაქება სიცხით, იმჟამინდელი მსოფლიოს ორი სუპერვარსკვლავის დუელით, მწვრთნელთა ტაქტიკური ჭიდილით და უდრამატულესი პენალტების სერიით. ეს იყო საფეხბურთო ფილოსოფიების, რადიკალურად სხვადასხვა მიმართულებების ჯახი.  ჩვენდა სამწუხაროდ, ეს ბრძოლა წავაგეთ!

ასე გავხდი წაგებულის გულშემატკივარი და მოყოლებული აქედან იწყება ისტორია, რომელიც პირადად ჩემთვის და დარწმუნებული ვარ თქვენთვისაც, დიდ იმედგაცრუებებთან ერთად, დიდი გამარჯვებების ისტორიაცაა. ჩვენ გვინახავს ტრიუმფი და შევსწრებივართ ჯგუფში უსახელოდ ჩარჩენასაც, გვახსოვს ეპოქალური, თამამად ვიტყვი, ფეხბურთის სახელმძღვანელოში შესატანი მატჩი გერმანიასთან თავისი ბოლო წუთების დრამით  და რა დაგვავიწყებს 30 წამში დაკარგულ ევროტიტულსაც.

რამდენიმე საათში მორიგი მუნდიალი დაიწყება. ვისთვის ოცნებების სასაფლაო იქნება და ვისთვის კიდევ სიხარულის ცრემლის მომტანი. ჩვენთვის –  ნამდვილი ქომაგებისთვის – მთავარია ვიხილოთ  სპექტაკლები ჩვენი საყვარელი გუნდების შესრულებით, დაუვიწყარი წარმოდგენები უმაღლესი კლასის ოსტატებისგან და ის ჭეშმარიტი ემოცია მივიღოთ თითოეული მატჩისგან, რის გამოც ასეულობით მილიონები აფანატებენ და გიჟდებიან ამ ულამაზეს სპორტის სახეობაზე.

დასასრულს  გაგიმხელთ ერთ ჩუმ ნატვრას. განსაკუთრებით მინდა, იმ პატარა გულშემატკივრებისთვის, ვისთვისაც ეს პირველი მუნდიალი იქნება და ვის გულებსაც იტალიის ნაკრები დაიპყრობს, ჩემგან განსხვავებით ვუსურვო, რომ „აძურამ“ მათი პატარა გულები ბოლომდე გაახაროს!

მაშ ასე, იწყება სანახაობა და ჩვენც აქ ვართ – მოლოდინებით, იმედებით და ცხელი გულებით!

F O R Z A     I T A L I A!!!

“კეთილი სურვილებით – მარად თქვენი იუვე-ლირი “