რობერტო ბაჯო: “ვითამაშე ისე, როგორც ეს ჩემს გულს უხაროდა”

“ცხოვრება ძალიან საინტერესოა და ყველა ასაკს თავისი ხიბლი აქვს, მაგრამ ერთზე ძალიან მწყდება გული – ვეღარასოდეს გავაკეთებ იმ საქმეს, რომელიც ყველაფერზე მეტად მიყვარს. ყოველთვის მიკვირს იმ ფეხბურთელების, რომლებიც აცხადებენ, რომ თამაში მობეზრდათ და კარიერის ნაადრევად დასრულებაზე ფიქრობენ. ასეთი არასოდეს დამმართნია და მხოლოდ მაშინ შევეშვი ბურთის გორებას, როდესაც მივხვდი, რომ აღარ შემეძლო. ფიზიკურ ფორმას რომ ხელი შეეწყო, დღესაც მოედანზე ვიქნებოდი და ფეხბურთს ვითამაშებდი, არ აქვს გადამწყვეტი მნიშვნელობა, უმაღლესი მიზნებისთვის ვიბრძოლებდი, თუ გადარჩენისთვის, ეს ჩემთვის ყოველთვის მეორეხარისხოვანი იყო.

განვლილი კარიერით ძალიან კმაყოფილი ვარ, რადგან ვითამაშე ისე, როგორც ჩემს გულს უხაროდა. ფეხბურთი არ იცვლება, იცვლებიან ფეხბურთელები და სამწუხაროდ, უარესობისკენ. დღეს, მოთამაშეები მხოლოდ ფინანსური ინტერესების გათვალისწინებით იღებენ გადაწყვეტილებას, რაც ყველაზე მეტად არ მომწონს. ვერ ვხვდები, რა აზრი აქვს, ექვს მილიონ ევროს იღებ წელიწადში, თუ ცხრას? ნუთუ ასეთი მნიშვნელოვანია შვიდი “ფერარი” გეყოლება ფარეხში თუ თორმეტი? ფეხბურთელი კონცენტრირებული უნდა იყოს თამაშზე და სპორტულ მოტივაციაზე, დღეს კი ამის დეფიციტია.

წლების განმავლობაში ჩემი საქმით უდიდეს სიამოვნებას ვიღებდი და ამით ქომაგიც მემადლიერებოდა. ეს თავისთავად ხდებოდა და როდესაც ხალხის სიყვარულს გრძნობ, იქ უკვე არაფერზე არ უნდა ინანო…” 

ჟურნალი “ათიანი”; N6 – 2013წ.