ბრავო მაქს!

პესიზმიდან – ოპტიმიზმისკენ.. არსებობდა შიში, რომ გუნდი დარჩებოდა ყველაფრის გარეშე და ეხლა დაიბადა იმედი, რომ სეზონის ბოლოს ყველა ტიტულს დავეპატრონებით.. დიახ, ზაფხულში კონტეს წასვლა იყო ალბათ ისეთივე ტრაგედია ბიანკონერის ტიფოზერიისთვის, როგორც ინფორმაცია კალჩიოპოლის საკითხზე და სერია ბ.. დამატებითი აურზაური ალეგრის მოსვლამ გამოიწვია, რომელიც არა სასურველ პერსონად მიიჩნია იუვეს გულშემატკივარმა და რა სახის შუერაწყოფა არ მიაყენა ცალკე ხელმძღვანელობას და ცალკე მთავარ მწვრთნელს. რა ხდება ამ დროს? ალეგრი ინარჩუნებს სიმშვიდეს და იგივეს მოუწოდებს საკუთარ ფეხბურთელებს. პირველ რიგში მან შიდა სამზარეულოში დაარეგულირა სიტუაცია და გუნდი უცვლელი სახით შეინარჩუნა. არადა კონტეს წასვლამ კინაღამ რამდენიმე წამყვანი მოთამაშის წასვლაც კი გამოიწვია!

დაიწყო სეზონი და თითქოს სათამაშო მახასიათებლებში შეცვლილი არაფერია. იგივე სახეები, იგივე ტაქტიკა, იგივე თამაშის მანერა. წარმატებას კი აღწევდა გუნდი, მაგრამ დაიწყეს ლაპარაკი რომ იუვე კონტეს ინერციით მიდის და ასე დიდხანს არ გასტანს. მერე იყო მარცხი ჯენოასთან, ფრე ფლორენციაში და უკვე მდევრებიც ახლოს იყვნენ. რომა და ნაპოლი კარგ ფეხბურთს თამაშობდნენ და თითქოს უნდა დასრულებულიყო ბიანკონერის ჰეგემონია..

და რა ხდება ამ დროს? ალეგრი ეტაპობრივად ცვლის გუნდის სათამაშო ფილოსოფიას, აქტიურად ამუშავებს 4 მცველიან ტაქტიკაზე გადასვლას და როდესაც ჩათვალა, რომ ფეხბურთელები უკვე მზად არიან, სწორედ მაშინ ჩართო “ტურბო”.. განსხვავებულ სტილში ათამაშებული გუნდი გეგმაზომიერად მიუყვებოდა მწვრთნელის მითითებებს და შედეგად მან 14 ქულით გაასწრო უახლოეს მდევრებს, გავიდა იტალიის თასის ფინალში და სულმოუთმენლად ელის ჩემპიონთა ლიგის 1/4 ფინალურ დაპირისპირებას.

დღევანდელი გუნდის და კონტეს გუნდის განსხვავება არის პირველ რიგში სიმშვიდეში.. ალეგრი მუდამ იგივეს იმეორეობს: “შევინარჩუნოთ სიმშვიდე და ჩვენ შევძლებთ გამარჯვებას”.. დიახ, იგი ინარჩუნებს და შედეგიც სახეზეა. ფეხბურთელებმა ისწავლეს კლასის ხარჯზე შედეგის მიღწევა და სწორედ დაზოგილი ენერგიის უპირატესობით გახდა შესაძლებელი სეზონის დასკვნითი ნაწილის მაღალ ნოტაზე ჩატარება. ის რაც ფლორენციაში მოხდა არ იყო შემთხვევითი. ფეხბურთელები ტაქტიკურადაც უკეთ ჩანან მომზადებულნი და ფიზიკურადაც. ეს კი თუ არა მწვრთნელის აბა ვისი დამსახურება იქნება?

დაველოდოთ სეზონის იმ ნაწილს, რომელსაც ბოლოს როდის ვუყურებდით ასე ოპტიმისტურად აღარც კი მახსოვს. ისე სხვათაშორის, სწორედ ამან განაპირობა ალეგრის მიმართ გულშემატკივრების კეთილგანწყობა. ზედიზედ სამჯერ მოპოვებული შთამბეჭდავი სკუდეტოს მერე კონტეს ეპოქაში, ტიფოზებს მხოლოდ სერია ა-ში ჩატარებული მატჩებით და თუნდაც მოგებით გულს ვერ მოულბობდი. ეს ალეგრისაც კარგად ესმოდა და იგი მშვიდად, ეტაპობრივად და გეგმაზომიერად მიუყვებოდა მიზანს. იგი არ დაფრინავს ღრუბლებში და არც ფეხბურთელებს აძლევს ამის საშუალებას. მაღალი პროფესიონალიზმით და სწრაფვით დიდი მიზნებისკენ ყველაფერი შესაძლებელია. ეს არის ალეგრის ფილოსოფია და ჯერჯერობით გუნდი პროგრესირებს, როგორც თამაშით ასევე შედეგითაც..