„თავები, თავები მაღლა!..“ „იუვე–ლირი“

ურთულესია წერო გუშინდელი დრამის შემდეგ, მაგრამ თავს მოვალედ ვთვლი, მცირედი მაინც გითხრათ ჩემი შინაგანიდან წამოსული…

უპირველესად, თავები არ დახაროთ და გულები არ გაიტეხოთ ძმებო და დებო, ჩემო იუვენტინოებო! იცოდეთ – თქვენ გულშემატკივრობთ ყველაზე მაგარ კრებულს მსოფლიოში, გამორჩეული ისტორიის და საოცარი ტრადიციის გუნდს! უფრო მეტიც – დიდ „შავ–თეთრ“ ოჯახს, რომლის მთავარი ღირსება ბოლომდე ბრძოლაა!
გუშინ ვიხილეთ ის, რისთვისაც ფეხბურთი გვიყვარს ზოგადად. სიყვარული კი უმეტეს შემთხვევაში სიხარულიდან და ტკივილიდან მოდის. ამჯერად, ჩვენ ტკივილი დაგვრჩა გულებში, მაგრამ მერწმუნეთ, აუცილებლად მოვა დრო და ეს ტკივილი სიხარულად შეგვეცვლება. დამიჯერეთ, ეს გარდაუვალი რეალობაა! ისტორიას არ ახსოვს, ბოლომდე ბრძოლას შედეგი არ გამოეღოს!
რაც შეეხება მეტოქეს, მივულოცოთ მიუნხენელებს ტიტანთა რკენაში გამარჯვება და მომავალი წარმატებები ვუსურვოთ!
ბოლოს კი, სვანური ზეპირსიტყვიერების მარგალიტით დაგემშვიდობებით:

„ – ომი გიქნიათო, გივარგილ.
– ომი ვქენითო, დედფალ.
– წაგიგიათო ომი, გივარგილ.
– წავაგეთო ომი, დედფალ.
– მაშ, რა აზრი ჰქონდაო ბრძოლას, გივარგილ?!
– ბრძოლას ყოველთვისა აქვსო აზრი, დედფალ!“
ბრძოლით, ღირსებით და თავდადებით – ყოველთვის და ყველაგან: ფორცა „იუვეეე“!

გულდაწყვეტილი, მაგრამ ამაყი – მარად თქვენი „იუვე–ლირი“