გიორგი ქასრაშვილის ბლოგი:”სიგიჟე და სიყვარული სახელად სკუადრა აძური”

იუვეს მაისურებს ვალაგებ, სათუთად ვეხები და მახსენედება თითოეული სიხარული, წარმატება და სამწუხაროდ გულისწყვეტაც. იმედია არ იეჭვიანებს და ღალატში არ ჩამითვლის ერთი თვით სხვა მაისურის ჩაცმას. ოხ მაინც რა ვართ ეს კაცები, ერთგულებას ვითხოვთ, თავად კიდევ ორ გულსა და ორ სიყვარულს ვეტრფით. მაგრამ რა ვქნა, ვერ ვიტყვი უარს დასვენებაზე საყვარელთან ერთად, რომელიც ჩვეულებისამებრ ყოველ ორ წელიწადიში ჩემთან ერთად ატარებს საზაფხულო არდადეგებს. ან როგორ ვუთხრა უარი, როდესაც უკვე მე-16 წელია ერთად ვართ, მას შემდეგ:’

როდესაც 12 წამი დაგვაკლდა სრული ბედნიერებისათვის

როდესაც სამხრეთ კორეაში ცუდად მოგვექცნენ და ცუდი ,,ჰოლიდეი” გამოვიდა

როდესაც დანია-შვედეთმა ჩვენი დაშორება მოახერხა

როდესაც უბედნიერესები ვიყავით და ეს უკვე ნიშნავდა ქორწინებას

როდესაც ლატარეაში არ გაგვიმართლა

როდესაც სახლიდან ვერ გავედით

როდესაც ისევ რაღაც დაგვაკლდა, მეტი ვიდრე 12 წამი

როდესაც ისევ სახლში ჩავიკეთეთ, კოსტარიკული კოშმარის შემდეგ

ისევ ჩვეულებისამებრ ორი წლის შემდეგ დამირეკე და მითხარი, რომ 13 ივნისის ბილეთი გაქვს დაჯავშნული და რომ 23:00 საათზე აეროპორტში დაგელოდო ლურჯ მაისურში გამოწყობილი.

ყურმილის დადების შემდეგ წამიერად გავითიშე, რთული იყო დამეჯერებია, რომ ორი წელი გავიდა და ისევ შევძლებ შენთან შეხვედრას, გპირდები 13-17-22 ივნისს არ დავიძინებ, ტელეფონს გამოვრთავ და შენთან ერთად მოვწყდები სამყაროს, ვეცდები რომ 22 რიცხვის ბილეთი გავაუქმო და კიდევ დიდხანს დარჩე ჩემთან, მჯერა არც შენ იქნები წინააღმდეგი.

მოკლედ ზეგ, 13 ივნისს, 23:00 საათზე აეროპორტში ფეხზე მდგომი დაგხვდები, გულზე ხელს დავიდებ და გეტყვი რომ: მიყვარხარ ჩემო ,,სკუადრა აძურა”