დელ პიერო: “ჩემი გზა “იუვეში” შესანიშნავი იყო, მე მიყვარდა და მიყვარს ეს მაისური, ის ჩემი ნაწილია”

ალესანდრო დელ პიეროს ინტერვიუ Gazzetta dello Sport-სთან.

“იუვენტუსს ყოველთვის N1 ფავორიტად მივიჩნევ, მაგრამ წელს სხვაობა შემცირდა და “ნაპოლი” ნამდვილად იმსახურებს სკუდეტოს. სარი საინტერესო პიროვნებაა, მაგრამ, პირველ რიგში, მას ბრწყინვალე საფეხბურთო გონება გააჩნია. გარკვეულ მიზანს რომ მიაღწიო, წლობით უნდა მოემზდო, რაც მათ გააკეთეს. ახლა სარის ფეხბურთელები უკეთ არიან გარკვეულნი თავიანთ მიზნებში. ამასთან კლუბის სტრუქტურა გაიზარდა თამაშის ხარისხთან ერთად. დე ლაურენტისმა შესანიშნავი სამუშაო გაწია, არ დაგვავიწყდეს, რომ “ნაპოლი” სერია ბ-ში თამაშობდა ჩვენთან ერთად.

შეუძლიათ თუ არა მათ ბოლომდე იბრძოლონ? ყოველთვის ძნელია იბრძოლო 3 ფრონტზე ერთიდაიგივე შემადგენლობით. მილიკის ტრავმამ შეზღუდა როტაციის შესაძლებლობები. სარიმ იდელური მანქანა შექმნა, მაგრამ დროთა განმავლობაში მას მთელი გუნდის ნდობა და იმროვიზაცია მოუწევს. სიამოვნებით ვიმუშავებდი სარის ხელმძღვანელობით, როგორც ფეხბურთელი. ახლა გაცილებით ღრმად ვიცი ფეხბურთი, ვიდრე მაშინ, როცა 20 წლის ვიყავი.

მახსოვს, ბონუჩი რომ გადმოვიდა “იუვეში”. მან დიდ პროგრესს მიაღწია ამ დროში. “იუვენტუსში” თამაშმა ის უკეთესი გახადა, მან კი “იუვენტუსი” უკეთესი. კლუბი ბოლო პერიოდში მუდმივად იცვლებოდა, მაგრამ ტურინული ციხესიმაგრე BBC-ის სახით, ხელშეუხებელი იყო, ამიტომ ბონუჩის წასვლა სერიოზული დანაკლისია. დაცვაში მოთამაშის შეცვლა იგივე არაა, რაც თავდასხმაში, ურთიერთგაგებისთვის მეტი დროა საჭირო. “ნაპოლი” ვალდებულია გამოიყენოს ეს უპირატესობა.

რუგანის შეუძლია თუ არა შეცვალოს ბონუჩი? ძნელია ისაუბრო ამაზე ყოველდღიურად დაკვირვების გარეშე. ფეხბურთელი არა მხოლოდ თამაშით, არამედ ვარჯიშებზე დაკვირვებითაც უნდა შეაფასო. ახალგაზრდა ფეხბურთელებმა, რომელთაც გააჩნიათ ისეთი ოსტატობა, როგორც რუგანის, გარკვეული გზა უნდა გაიარონ “იუვენტუსში”, ისინი ერთ საათში ვერ გახდებიან ძირითადის წევრები. მორატა და დიბალა სათადარიგოთა სკამზე იმყოფებოდნენ, როცა გუნდში მოვიდნენ.

დიბალა? მოხარული ვარ დიბალას გამო. 10 ნომერი ჩემი საკუთრება არ ყოფილა, ის ჩემამდე ბაჯოს, პლატინის და სივორის ეცვათ. ახლა კი ამ ნომრით სუპერვარსკვლავი თამაშობს, რომელსაც ყველაფერი აქვს იმისთვის, რომ კარიერის ბოლომდე აქ დარჩეს, თუ ამის სურვილი აქვს. ამ სეზონში მან თავისი თამაში კიდევ უფრო მაღალ დონეზე აიყვანა, ის წარმოუდგენელ რამეებს აკეთებს. მე მარტო გოლებზე არ ვამბობ, მას უკვე თამაშის ბედის გადაწყვეტა მარტოს შეუძლია. მას ასევე იშვიათი მორალური თვისებები გააჩნია. იმედი მაქვს, პაულო იპოვის ტურინში იმას, რაც მე, რადგან არავის სხვას ისე არ შეუძლია გულშემატკივართა გულების დაპყრობა, როგორც მას.

ჩემი გზა “იუვეში” შესანიშნავი იყო, მე მიყვარდა და მიყვარს ეს მაისური, ის ჩემი ნაწილია. ჩემი დებიუტი, პირველი სკუდეტო, ჩემპიონთა ლიგა… არ შემიძლია გამოვყო რომელიმე მომენტი. პირველი სეზონის შემდეგ “პარმაში” ვაპირებდი გადასვლას, მოლაპარაკებებზე რა ხდებოდა, ისიც არ ვიცოდი ზუსტად, მხოლოდ ის ვიცი, რომ ერთ მომენტში ლიპიმ თქვა – კარგი იქნებოდა ამ ბიჭის დამატება მეოთხე ფორვარდად.

2006 წელი სრული სიგიჟე იყო. ჩვენ მსოფლიო ჩემპიონები დავბრუნდით და ჩვენი თავი სერია ბ-ში აღმოვაჩინეთ, ვერაფერი ვერ გავიგეთ. საკმარისია 2006 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის ფინალის შემადგენლობას გადახედო, რომ მიხვდე, მთელი “იუვენტუსი” იქ იყო. ყველაფერმა ჩვენს მიღმა ჩაიარა. კლუბმა მკითხა თუ რას ვაპირებდი. ერთი წამითაც არ მიყოყმანია, მე ვიყავი იმ გუნდის კაპიტანი, რომელიც ჩემი ნაწილი იყო და რომელთან ერთად მოვიგე ყველაფერი. მე ვგრძნობდი, რომ საჭირო იყო მაგალითი, რომ დაგევჩქარებინა დაბრუნება. წრე 2012 წელს ჩაიკეტა, იმ ტრაგედიიდან მეექვსე წელს “იუვემ” სკუდეტო დაიბრუნა. მე შევძელი ჩემი გზა დამეხურა ბოლო, მოულოდნელი ტიტულით.

ჩემი წასვლა “იუვენტუსიდან”? ცხოვრება მომენტებისგან შედგება. დღეს “იუვენტუსს” გააჩნია ნათელი სტრუქტურა და ნამდვილად ღირსეული დირექტორებისგან შედგება. მე შესაძლებლობა მქონდა შევხვედროდი ანდრეა ანიელის, ჩვენ გავარკვიეთ სიტუაცია და დღეს სრულიად მშვიდად შემიძლია ვთქვა, რომ ჩვენს შორის არ არსებობს არანაირი პრობლემა.

ბენტანკური? ალეგრი აბსოლუტური გარანტიაა მისთვის, ის ყურადღებით აკვირდება ფეხბურთელებს. ნათელია, რომ სხვა 20 წლიანებთან შედარებით ის გაცილებით მზადაა სათამაშოდ.”