ისტორიის ფრაგმენტები…

ლუჩანო მოჯი ზიდანზე.

ლუჩანო მოჯი:
“ზიდანი პირველად როცა მოვიდა იუვეს ოფისში, ჯინსებით, მაისურით და კბილის საჩიჩქნი ჯოხით პირში, არაფერი მითქვამს, მაგრამ როცა 3 კვირის მერე ვნახე, ისევ ჩხირით, გავეხუმრე – ეს ის ჩხირია მაშინ რო გქონდა პირში? ამით ვაგრძნობინე, რომ იუვეში როცა გადმოდიხარ, უნდა გამოიყურებოდე იდეალურად და თავს აკონტროლებდე. ერთხელ კიდევ ჭრელი და მოკლე წინდებით მოვიდა ვარჯიშზე და როდესაც გასახდელში დაბრუნდა, კედელზე მიჭედებული ნაკუწებად დაჭრილი იპოვა  ზიზუ ჭკვიანი ადამიანია, მიხვდა და მის შემდეგ ყოველთვის სათანადოდ ეჭირა თავი.
ზიდანის სარეკორდო ფასად გაყიდვა, უფრო პერესის დამსახურება იყო. ის საარჩევნო კომპანიას ატარებდა და მთხოვა – დირეტტორე, შეიძლება მისი სახელის გამოყენება? მე ვუთხარი – უპრობლემოდ. მან თვითონ გაიბა მახეში თავი, რომ მოიგო, ხომ უნდა შეესრულებინა სიტყვა. პერესმა კარზე დამიკაკუნა და 70 მილიარდი ლირა (დაახლოებით 30 მლნ დოლარი) შემომთავაზა, მე გამეცინა… მის მერე კიდევ 10-ჯერ მოვიდა, ყოველ მოსვლაზე 10 მილიარდით ვუზრდიდი თანხას, ის მაინც მოდიოდა, ვფიქრობ საუკეთესო თევზი მოსწონდა, რომელიც ყოველთვის შემოჰქონდათ შეხვედრაზე  
საბოლოოდ ზიზუ 150 მლრდ ლირად გაიყიდა. მაშინ ისედაც ვაპირებდი მის გაყიდვას, რადგან გუნდის გადაწყობას ვაპირებდით უფრო ძალისმიერად და ბუფონი, ნედვედი და ტურამი მყავდა შეგულიანებული. მაგრამ ამხელა თანხა არ გვქონდა. მითუმეტეს ზიზუს ცოლს არ მოწონდა ტურინი, თან ზიზუ არ იყო ლიდერი, ის დიდ როლს თამაშობდა მინდორზე, მაგრამ გასახდელში და თამაშებზე კონტეს მიჰყავდა გუნდი…
მაშინ ეს ამბავი არ გამიხმაურებია, ვამბობდი ზიდანი არ იყიდებათქო, თორემ ფასებს გამიზრდიდნენ და როცა ტრანსფერები მოვაგვარე, მხოლოდ მერე გავახმოვანეთ ზიდანის გაყიდვა.”